Karin van Pinxteren

KARIN VAN PINXTEREN 1967 We zenden uit en ontvangen, op zoek naar verbintenis. Soms vang je een signaal op dat je interesseert, dat je raakt, dat een trilling veroorzaakt. Dat gebeurt onverwacht. Soms willen we graag een worden met die ander of de ander op iets wijzen, iets belangrijks. Laten ervaren dat die persoon daar is op dat moment en dus bestaat. We willen graag ontdekken en delen maar zijn alleen met onze gedachten en komen niet verder bij een ander dan de huid door een aanraking, soms iets verder door een gedachte ogenschijnlijk te delen. Maar daar waar het donker is, in het hoofd, komt het niet samen. Ook niet daar waar de tijd ons in de steek laat door verleden of toekomst waardoor we niet synchroon lopen met die ander. Daar begint een abstracte relatie.